Herkes karnından konuşuyor...

Neden birbirimizi bu kadar yanlış anlıyoruz? Cevabı basit: Kimse düşündüğünü açık açık söylemediği için. 

“Ben söylüyorum” diyenler için devam ediyorum.

Özellikle bir diğer insanın hoşuna gitmeyeceğini düşündüğümüz şeyleri söylemek zor gelir bizlere, daha söylemeyi düşünmeye başladığımızda bile karşı tarafın tepkisini düşünerek gerilebiliriz. Bazen bu gerginlikten tırsıp söylemekten vazgeçer, karnımızdan konuşmaya başlarız. 

İşte gizli ajandalarımız o anda oluşmaya başlar ve konuşamadıkça da bu ajandanın içi doldukça dolar.

Geribesleme verme konusunda toplum olarak gelişmeye ihtiyacımız var bence. Geribeslemeyi sadece eleştirmek diye algılamaktan vazgeçerek başlayabiliriz, böylece geribesleme alma konusunda da gelişiriz.

Yeri gelmişken, olumlu geribeslemeleri alma konusunda bile ne kadar sıkıntılı olduğumuzun farkında mısınız? İnsanlara sahip oldukları veya yaptıkları birşeyle ilgili iltifat etmeye başlayın bana hak vereceksiniz. 

Bizi öyle yetiştirdiler. Diyelim ki yaptığımız yemek için bile, ellerinize sağlık, çok güzel olmuş diyenlere, o yemeği yaparken çok uğraşmış ve yorulmuş olmamıza rağmen  “yok canım, siz daha iyisini yaparsınız” manasına gelen utangaç cevaplar veririz.  

Öte yandan da neredeyse hepimizin yaptığımız  şeylerin farkedilmediğinden şikayetçiyizdir. Ne tuhaf...

Kısacası olumlu geribeslemeleri bile almak ve vermek konusunda sıkıntılıyken olumsuz olanları nasıl ele alacağız.

Bu konu daha devam edecek...

A.Nuray Ayaroğlu

İstanbul, 2006